Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
nəfəssiz — sif. və zərf 1. Haldan düşmüş, cansız. Nəfəssiz düşüb qaldı. – Dinlədilər yolu bir az nəfəssiz; Qaldılar bir qədər səmirsiz, səssiz. H. K. S.. Mən bu lövhələri xəstə, nəfəssiz; Seyr edərək həmən, yüyürdüm səssiz. S. V.. 2. məc. Adamsız, insansız … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sakit — ə. sükut edən; səssiz, səssiz səmirsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sakitanə — z. <ər. sakit və fars. . . . anə> Sükut içərisində, səssiz halda, sakit vəziyyətdə, sakit sakit. Bu binanın sakitanə; Duruşunda nə hikmət var? B. V.. // Sakitsakit, hay küysüz, səssiz səmirsiz. Süzür sakitanə göylər gəlini; Uzadır qələmə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səs — is. 1. Qulağa gələn, eşidilən səda; eşitmə orqanının qavradığı şey; ün, səda. Uzaqdan səs gəlir. Zurna səsi. Top səsi. – Həyətdə Cəfər əminin fiti və tənbəl tənbəl atılan addımlarının səsi eşidilirdi. H. N.. // Danışma, oxuma, qışqırma və s.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səssizcə — z. Səssiz, səssiz səmirsiz, sakitcə. Səssizcə oturmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
istehkam — is. <ər.> hərb. Düşməndən qorunmaq məqsədi ilə düzəldilən səngər, sədd, qala, divar və s. müdafiə tikintiləri. Sahil istehkamları. İstehkamda gizlənmək. – Ay buludun arxasında gizlənmiş, istehkam boyu bir çox kölgələr səssiz səmirsiz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sakit — sif. və zərf <ər.> 1. Bərkdən səslənməyən, yaxşı eşidilə bilməyən, asta, yavaş (gur, uca ziddi). Sakit səs. Sakit danışıq. – . . Teymur sakit bir səslə əmr etdi. H. Seyidbəyli. // Davasız, qalmaqalsız, qışqırıqsız, səs küysüz, həyəcansız.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
